روند آزمون باسکول در ایران از سال ٨٩ آغاز گردید کالیبراسیون باسکول باید مطابق استاندار ٧٤٧ انجام می شد طبق این استاندارد امکان سنجش صحت عملکرد باسکول با ٣ تا ٥ تن وزنه امکان پذیر بود . یعنی دقت عمکرد دستگاه تنها تا وزن ٣ یا ٥ تن مشخص می شد و برای وزن های بالاتر امکان بررسی کارکردباسکول نبود این روش برای سنجش صحت عملکرد باسکول های قدیمی و باسکول مکانیکی مناسب و کافی بود زیرا هم میزان ظرفیت باسکول قدیمی و مکانیکی کمتر بود و هم استقامتشان در برابر عوامل مختلف بیشتر بود این روش با استفاده از وزنه های گرد سنگین وزن که بر روی باسکول قرار می گرفت انجام می شد البته که این روش برای این نوع دستگاه بسیار کاربردی بود و می توانست به خوبی میزان صحت عملکرد دستگاه را بسنجد .

ولی با ساخته شدن باسکول دیجیتال و به وجود آمدن فناوری های جدید در ساخت باسکول و بالاتر رفتن حجم قابل توزین توسط سیستم های توزین استفاده از روش های قدیمی دیگر کافی نبود و نمی توانستیم بر اساس آن از صحت عملکرد توزین اطمینان حاصل کنیم . در این شرایط استاندارد ٧٤٧ عملا دیگر کاربردی نداشت و می بایست روش جدیدی برای سنجش صحت عملکرد باسکول دیجیتال تصویب و اجرایی می شد این روش باید این امکان را ایجاد می کرد تا باسکول های مختلف با ظرفیت های مختلف را بتوان سنجید و از صحت عملکرد آن ها مطمئن شد .

به همین خاطر در سال ١٣٨٦ استاندارد ١٠٢٧٤ به تصویب رسید و در سال ١٣٨٩ ابلاغ و لازم الاجرا شد این استاندارد ناظر بر روش های جدید برای سنجش صحت عملکرد انواع باسکول است با تصویب این استاندارد آزمایشگاه های جدیدی به کشور وارد شدند و روش های نوین کالیبراسیون باسکول طراحی شد .

در این روش تست دستگاه با ٣٥ درصد ظرفیت کل باسکول انجام می شوداین تست با استفاده وزنه های استاندارد انجام می گیرد وزنه های تست جدید با طراحی بهتری سطح فشار وارد بر دستگاه را پخش می کنند تا میزان دقت باسکول بهتر سنجش شود تجهیزاتی که برای این استاندارد تهیه شده قادر است برای باسکول ٦٠ تنی و ٧٠ تنی نیز مورد استفاده قرار گیرد .

البته باید گفت قبل از سال ٩١ عده از تولید کنندگان باسکول دیجیتالی نسبت به انجام صحیح این استاندارد کوتاهی و کارشکنی می کردند به این صورت که معمولا با توجه به اینکه میزان وزنه هایی باید با آنها هر سیستم را سنجید باید دارای ٣٥ درصد وزن ظرفیت کلی باسکول باشد ولی این تولید کنندگان با استفاده از کمتر از این درصد اقدام به سنجش می کردند در نتیجه باز هم این روش چندان دقیق نبود و نمی توانست به درستی عملکرد باسکول را نشان دهد . همچنین با اجرای غلط این استاندارد به این گونه که معمولا بجای پخش وزنه های سنجش بر روی سطح باسکول آن ها را به صورت یکجا و نقطه ای قرار می دادند اصولا کاربری این روش را از بین می بردند . بعد از سال ٩١ با پیگیری سازمان های مختلف تمام واحد ها و تولیدی ها مجبور شدند با اجرای صحیح و درست این استاندارد اقدام به سنجش نمایند .

ترازوی فوق در بدنه آن پلاستیک فشرده و صفحه توزین آن شیشه به کار رفته است ، این ترازو می تواند اجسام سنگین تا 20 کیلوگرم را توزین نماید و در ابعاد 30×22×2.5 سانتی متر ساخته می شود.امکان ذخیره سازی آخرین عملیات توزین از ویژگی های این ترازو دیجیتال است ، این ترازو علاوه بر اینکه قابلیت خاموش شدن خودکار را دارد با دکمه جداگانه ای هم روشن و خاموش می شود ، سایر دکمه های کاربری این ترازو به صورت لمسی طراحی شده است ، این ترازو با استفاده از باتری کار می کند که به راحتی قابل تعویض می باشد.

ترازو قطعه شمار جادور ساخت کشور تایوان دارای بدنه ی مقاوم در برابر ضربه و فشار بوده و قابلیت شمارش قطعات با دقت یک دهم گرم در ظرفیت ٥٠٠ گرم را دارد ، این دستگاه در گروه ترازوی گرمی قرار گرفته است ترازو جادور یکی از ترازوی دیجیتالی است که در گروه صنعتی فعالیت گسترده ای دارد و تمامی محصولات تولید توسط این کارخانه در این گروه قرار دارند و تمامی فعالت خود را صرف تولید ترازوی صنعتی با دقت های گوناگون نموده است و اکثر ترازو های جادور دارای قطعه شمار داخلی می باشد و امکان شمارش قطعات را همراه دارند .